In zijn compositie Genesis neemt de Grieks-Amerikaanse componist Victor Kioulaphides ons bij de hand van het prille begin tot aan het moment waar de morgenster de eerste dag aankondigt, en Genesis langzaam versmelt met Bachs ontroerende koraal Wie schön leuchtet der Morgenstern.
De kern van het programma is de Aardbevingsmis van Antoine Brumel: Missa Et ecce terra motus. Hoewel de mis al meer dan vijfhonderd jaar oud is, doet ze de muziekwereld nog steeds op haar grondvesten schudden met haar muzikale botsen, schuren en harmonische breuklijnen.
De mis is ook het perfecte voorbeeld van hoe een grote ramp zich op kleine schaal kan voltrekken. De gebruikte inkt van de meer dan vijfhonderd jaar oude partituur wordt namelijk tergend langzaam door bacteriën vernietigd.
De Aardbevingsmis wordt opgesplitst door het magische Plainscapes van Pēteris Vasks. Hier klinkt een wereld waar mens en natuur één zijn. Een wereld waarin de mens niet de boventoon voert. Wenn ich einmal soll scheiden, so scheide nicht von mir... Apocalyps! Bachs mooiste koraal, zijn heilig huis, gezongen als litanie voor de wereld, langzaam uiteengereten tot er enkel nog chaos is. Dit is Apocalyps, een compositie van William Knight, die uiteindelijk eindigt in een flatline...
Of hoor ik daar toch weer het fluiten van de vogels?
12 zangers, 1 violist, 1 cellist en 1 dirigent (Ed Spanjaard)